Een belangrijk aspect binnen een inspectie-organisatie is het toezicht dat op de uitvoering en de resultaten van inspecties wordt uitgeoefend, de zogenaamde monitoring van inspecteurs. De ISO/IEC 17020:2012 schrijft niet exact voor hoe dit toezicht moet plaatsvinden, maar geeft slechts een aantal voorbeelden. Ook de toelichting in ILAC P15:06/2014 geeft niet precies aan hoe een inspectie-organisatie aan deze verplichting van toezicht op de inspectiewerkzaamheden invulling dient te geven.

Twee toezichtsmethoden dienen echter als ‘standaard’ te worden gezien, te weten ‘bijwoningen’ en ‘reviews’.

In het geval van bijwoningen, of ‘on-site observations’, is het raadzaam een standaardprotocol te hanteren en bevindingen op een standaardformulier vast te leggen. Op deze wijze worden de verschillende inspecteurs aantoonbaar op dezelfde criteria getoetst. Neem daarbij ook andere aspecten mee dan alleen de juistheid van de beoordelingen van de inspecteur; ook het gedrag en de wijze van rapporteren zijn van belang. De vastlegging is tevens van belang om aan de ISO/IEC 17020:2012 -eis ten aanzien van het identificeren van opleidingsbehoefte bij inspecteurs te voldoen.

Reviews, het nakijken van inspectierapporten, zijn ook alleen zinvol indien de resultaten worden vastgelegd. Een goede methode daarvoor is het onderverdelen van de bij review geconstateerde fouten in rubrieken, zoals ‘onduidelijke opmerking’, ‘steekproef niet vermeld’, ‘foute beoordeling’, etc. Uit alle reviewresultaten kan dan per inspecteur worden afgeleid waar zich problemen t.a.v. de rapportage voordoen en waar eventueel een trainingsbehoefte bestaat. Let op, dat indien bij een review wordt vastgesteld dat een beoordeling van een inspecteur onjuist is, het inspectierapport dient te worden gecorrigeerd. Daarover meer in een volgende post…